HDZ 1990 se zalaže za puno ostvarivanje temeljnih ljudskih prava i sloboda sukladno s općeprihvaćenim međunarodnim poveljama i konvencijama.
Razlog:
“U ovom mandatu HDZ 1990 i njihovi koalicioni partneri nisu ucinili nista da se promjeni ustav koji je u jednoj od svojih tacaka diskriminatoran prema pripadnicima manjina u BiH. Izvjestaj Ombudsmena za ljudska prava u BiH navodi da je: “” Prava nacionalnih, vjerskih i drugih manjina u BiH garantovana su, prije svega, članom 4 Ustava Bosne i Hercegovine, kroz zabranu diskriminacije po bilo kojem osnovu, zatim članom 14 Evropske konvencije o ljudskim pravima, i članom 1 Protokola broj 12 uz Konvenciju, koji predviđaju opštu zabranu diskriminacije po bio kom osnovu, kada je riječ o ljudskim pravima uopšte.”” ( http://www.ombudsmen.gov.ba/materijali/ ). Ali, “”u tom smislu značajno pomenuti presudu Evropskog suda u Strazburu, po apelacijama Derve Sejdića i Jakoba Fincija, broj 27996/06 i 34836/06, od 22.12.2009. godine, kojom je utvrđena povreda člana 1 Protokola broj 12 Evropske konvencije o zaštiti ljudskih prava. Naime, odredbe Ustava BiH kojima je uskraćeno pravo pripadnicima nacionalnih manjina, da se kandiduju za Predsjedništvo i Dom naroda Parlamentarne skupštine, jer to pravo daje samo pripadnicima konstitutivnih naroda u BiH, predstavljaju povredu principa opšte zabrane diskriminacije, te se u tom smislu očekuje izmjena ustavnog i zakonskih rješenja vezano za ovu problematiku.”” ( http://www.ombudsmen.gov.ba/materijali/ )”
Objašnjenje:
Odnos vlasti prema pitanju ljudskih prava i temeljnih sloboda već samim Dejtonskim ugovorom postavljene su kontradiktorno i potpuno zbunjujuće za građane i građanke Bosne i Hercegovine. Primjena međunarodnih mehanizama za zaštitu ljudskih prava, kao i uozbiljenje te primjena konvencija koje su priznate samim Ustavom Bosne i Hercegovine, suštinski je bila ograničena kako samom diskriminacijom u ustavnim i zakonskim rješenjima izvan njih, tako i nepostojanjem sankcije i nadležnosti koji bi otvorila vrata njihove primjene. Za vrijeme mandata 2006. do 2010. došlo je do napretka, prije svega pod pritiskom Evropske unije, koji je doveo do donošenja Zakona o zabrani diskriminacije, čime se država prvi put ozbiljnije bavi generalnom diskriminacijom, uvodeći sankciju u segment zaštite ljudskih prava. Ipak, ovaj napredak je ostao u sjeni ključnog događaja na polju zaštite ljudskih prava u Bosni i Hercegovine, poznatom presudom Evropskog suda za ljudska prava u slučaju “Sejdić/Finci protiv Bosne i Hercegovine” kojim je utvrđeno postojanje diskriminacije u Ustavu BiH, odnosno diskriminacije pri mogućnosti kandidature pripadnika nacionalnih manjina za pozicije u Predsjedništvu BiH i delegiranju za Domu naroda Parlamentarne skupštine. Prema izvještaju Ombudsmena, prava nacionalnih, vjerskih i drugih manjina u BiH garantirana članom 4. Ustava BiH, te člana 14. Evropske konvencije o ljudskim pravima, te članom 1. Protokola broj 12 Konvencije, ali i ova institucija navodi spomenuti slučaj kao pokazatelj prijeke potrebe dalji izmjena ustavnih i zakonskih rješenja. (http://www.ombudsmen.gov.ba/materijali/publikacije/GI2009/Izvjestaj2009_Bosanski.pdf)